Aanloop tot vrijdag 11 februari
In de voorbereiding werd uitgegaan van ongeveer 100 personen. Bij onze vaste busleverancier werden 2 verlengde bussen gereserveerd die ons weer op een veilige en vertrouwde manier naar Zakopane zouden vervoeren. Maar in loop van december werd al snel duidelijk dat dit jaar de belangstelling groter dan ooit was. 1 Verlengde bus werd al snel ingeruild voor een dubbeldekker, er werd naarstig gezocht naar extra slaapplaatsen in de buurt van ons centrale hotel ‘ Pod Giewontem’. Helaas moesten er voor het eerst in het bestaan van TahBoeSch een aantal mensen op de wachtlijst geplaatst worden.
Vrijdag
Maar op vrijdag 11 februari om een uur of vijf stond de parkeerplaats in Nieuw-Roden vol met enthousiaste Polengangers, wachtend op de bussen van Wiebenga Tours uit Siegerswoude. Hernieuwde kennismaking alom, want dit jaar hadden slechts 29 (verse) personen de mogelijkheid gekregen om mee te gaan. De overige personen zijn al 1 of meerdere keren mee geweest naar Zakopane. Een hoog percentage bekenden dus.
52 personen in de ‘kinderbus’, 62 personen in de dubbeldekker, Margot, Jorien en Ronnie met eigen vervoer naar Zakopane en ook John van Duist en Marijke de Haan waren met eigen vervoer afgereisd. Alles bij elkaar, samen met onze vaste chauffeurs Appie en Bart, een groep van 121 personen!
Tim Prins en Coen Smits, Noordhollanders die wegens wisselende vakantieperiodes, dit jaar niet met collega-organisatie Polentravel mee konden, trakteerde de organisatie TahBoeSch op een 'dikke’ min, daar er in de koelkast van de dubbeldekker géén drank aanwezig was.
Gelukkig wist de organisatie in de loop van de week deze min om te zetten in een plus, zodat ook deze Polengangers na een week tevreden huiswaarts keerden.
De reis verliep voorspoedig. Goed weer onderweg en onder Berlijn, werd er van chauffeurs gewisseld.
Onze vaste Polenchauffeurs Appie Scheepvaart en Bart Wiebenga namen plaats achter het stuur en loodsten ons snel Polen binnen. Eindelijk, nu Polen aangesloten is bij de Europese unie, kostte het passeren van de Poolse grens, niet veel tijd meer. Om 03.00 uur aangekomen bij de grens, 30 minuten later reden de bussen weer over de hobbelige Poolse wegen.
In één lange ruk werd er doorgereden naar Krakow, eigenlijk iets te lang, maar om 11.00 zaterdagmorgen kon iedereen genieten van een 2 uur durende pauze in deze schitterende stad.
Om 13.00 werd een ieder weer verwacht om de laatste 125 kilometer omhoog richting Zakopane af te leggen. Normaliter wordt dit laatste stuk in ongeveer 2 uur afgelegd, maar door de drukte en filevorming door ongelukken, werd dit stuk niet in 2 uur, maar in 4 ½ uur afgelegd!!
Dus rond half zes kwamen de bussen aan in Zakopane en konden de koffers ‘versleept worden naar de verschillende Pensions. De 18 personen die verbleven in Pensionat Maria Anna, deelden ondanks de gemaakte indeling door de organisatie, zelf hun kamers in (dezelfde personen van 2004 wilden ook dit jaar weer verblijven in dit pension), de hotelgasten kregen een kamer volgens indeling.
’s Avonds na het diner naar de skiverhuur, skigroepen indelen en na een paar borrels een ieder vroeg naar bed, behalve de jeugd natuurlijk, want die komt deze week tijd te kort....
Zondag
Om 08.00 een grote groep aan het ontbijt.
Om ½ 10 vertrekken we naar Nosal waar we de eerste ski-dag zullen doorbrengen. De skileraren gaan direct aan de slag met hun skiklasjes en ondanks de drukte wordt er veel geskied en/of gelest. ’s Middags de eerste domper van de week. Gré Bakker wordt geraakt door een Poolse skiër, kan haar arm niet meer bewegen en gaat met Albert naar het ziekenhuis. Enkele uren later komt ze terug in het hotel met het hele bovenlichaam verpakt in het gips als gevolg van een breuk in de kom van de arm! Skiën is er niet meer bij voor haar deze week.
Tiny Scheurs heeft ook vandaag ’s middags weer even op de ski’s gestaan en vindt het wel weer genoeg voor deze week.
Janny is op de terugweg 1 van de 3 S-en vergeten (Ski’s, Schoenen, Stokken), en zal achter andere schoenen aan moeten.
’s Avonds natuurlijk sterke verhalen aan de bar, waar de Gorzka weer regelmatig in de dorstige kelen verdwijnt.
Maandag
Op maandag wordt er geskied bij het hotel op de piste Polana Szysmoszkowa. Een piste met 2 liften. 1 lift tot halfweg, de blauwe piste, 1 lift naar boven, de rode piste.
De allerkleinsten gaan onder leiding van Skileraar Hylke na een nabijgelegen piste en leren daar de eerste beginselen van het skiën. Pizzapuntje is een veel gehoorde kreet bij de kleine kids.
Nog nooit hebben we het hier zo druk gezien op de piste als deze week. Voor het eerst moeten we enige tijd in de rij staan voor de liften. Het blijkt dat onze vakantie samenvalt met de vakantie van de regio Warschau, waardoor het de hele week enorm druk is op de skipistes en in Zakopane zelf.
Berend Schutrup ziet het skiën, na een ongecontroleerde afdaling van Rosanne Hof, die dag niet meer zitten en gaat zich bezighouden met andere dingen….
‘Morgens wordt er weer fanatiek gelest, ’s middags is er tijd voor het verbeteren van de eigen vaardigheid.
De eerste meldingen van mensen die niet helemaal fit zijn (door de après-ski of een griepje) bereiken de organisatie.
‘avonds na het diner worden we getrakteerd op een avond met lokale, traditionele muziek.
Maandagavond werd ook de prijswinnaar van de prijsvraag op internet bekend gemaakt. Het slanke dameskontje op de foto was natuurlijk van niemand anders dan Harrie (met i-e) Weerman. Uit de goede antwoorden werd door Harrie himself Jan Koopmans als winnaar aangewezen (zie prijsvraagpagina).
Dinsdag
De eerste grieppatiënten melden zich niet aan het ontbijt. In de loop van de week zullen nog vele mensen (ik denk een stuk of 20) besmet raken met het griepvirus.
Vandaag weer naar een andere piste, Kotelnica, een piste waar we 2 jaar geleden in stralende zon en in korte mouwen van een T-shirt de piste af konden skiën. Eerst met het treintje naar boven, een stevige wandeling naar de piste, die overigens niet zo druk bezocht wordt als de piste bij het hotel.
Ondanks het koude, sneeuwachtige weer werd er weer volop geskied. Door de lichte sneeuwval was de dinsdag de koudste dag van de week. De ankerliftjes zorgden in het begin weer voor enkele problemen aan het begin (vallen) en bij het uitstappen (Melle Taselaar weet hoe het voelt om een dergelijk anker tegen het hoofd te krijgen), toch is dit een mooie piste om vanaf te skiën.
Ook de kids Annemieke van Weeren, Aron Polling en Loïs Tahalele wagen zich voor het eerst aan deze afdaling. Zonder vallen, alleen Annemieke werd omver gekegeld door een snowboarder, wisten ook deze kids de rode piste te bedwingen en veilig beneden te komen. Klasse!
Na een wandeling over de Russische markt, weer terug naar het hotel.
Woensdag
Een grote groep, 36 personen, maakten van de mogelijkheid gebruik een bezoek te brengen aan het voormalige concentratiekamp Auschwitz, de grote groep gaat weer skiën bij het hotel een kleinere groep gaat direct naar de Kasprowi, om daar in een schitterende zonnige ambiance te gaan skiën.
In de loop van deze dag breekt eindelijk het zonnetje door, waardoor men ook nog iets kan bijkleuren.
De kids vermaken zich perfect met skiën en sleeën. Zelfs Wim Koelma zal vandaag redelijk vaak de helling afgaan.
Na het diner worden alle kinderen getrakteerd op een oorkonde van de skileraren van TahBoeSch, voor het goed volgen en afleggen van de skilessen. Ook alle beginners van 2005 krijgen een Oorkonde.
Speciale oorkondes zijn er voor Tiny Schreurs (aanmoediging) en Harrie Weerman (mag door naar avondtraining). Hendrik Wielenga, voor het eerst op de ski’s, wordt in het zonnetje gezet.
’s Avonds is het de avond van de kinderen. De papa’s en mama’s moeten verplicht het hotel verlaten, deze avond is voor hen. Opgemaakt, kleurtjes in het haar, vanavond is het kinderdisco!
Na 21:30 komen de ouders weer terug, waarna de disco wordt voortgezet voor de papa’s en mama’s ……
Donderdag
De ‘griepepidemie’ neemt grotere vormen aan. Zo erg zelfs dat een dokter wordt opgetrommeld voor Robert-Jan Riepma en Wim Koelma, die enkele kuren krijgen voorgeschreven.
De grote groep gaat vandaag weer skiën bij het hotel. Een piste waar een ieder zich goed uit kan leven.
Enkele beginners trekken vandaag de stoute (ski)schoenen aan, overwinnen hun angst en wagen zich aan de rode piste. Het blijkt, ondanks enkele valpartijen, voor de meeste goed te doen. Altijd een voldaan gevoel en een overwinning op jezelf.
Natuurlijk gaat er ook vandaag weer een groep naar de Kasprowi, waar het die dag behoorlijk mistig zal blijken te zijn.
Voor de meeste mensen zal het vandaag de laatste skidag zijn in Zakopane.
’s Avonds na het diner gezellig aan tafel of aan de bar.
Vrijdag
De laatste dag alweer. Het aantal ziek, zwak of misselijke reizigers neemt toe. Een aantal mensen hebben de smaak goed te pakken en gaan ook deze laatste dag optimaal benutten op te skiën. Voor de overigen is het koffers inpakken want een aantal kamers moet voor 12 uur leeg zijn, omdat ’s middags nieuwe gasten in het hotel aankomen. Gangen en kamers die niet persé leeg hoeven worden volgestoued met koffers.
Ski’s worden weer afgeleverd bij de skiverhuur en vervolgens gaan de meesten souvenirjacht in Zakopane. Regelmatig kom je bekenden tegen op de Russische markt of in de hoofdstraat.
’s Middags om 4 uur de koffers afleveren bij de bus, om 5 uur nog een diner, lunchpakket mee en om 6 uur vertrekt de bus weer richting Nieuw Roden. Ook de terugreis verloopt voorspoedig. De grensovergang naar Duitsland kost ook nu niet meer dan een ½ uur. Onder Berlijn wordt weer gewisseld van chauffeur. Bert Bus en Feije Hoekstra zullen de chauffeurs zijn voor de laatste 700 kilometer.
Na een uitgebreid ontbijt, natuurlijk nog een groepsfoto, waarna de laatste 3 uur na Nieuw Roden in vlot tempo wordt afgelegd.
Van de Groningers worden in Zuidbroek weer afscheid genomen, de rest van de groep gaat door naar Nieuw Roden.
Vermoeid, ziek, voor sommigen wellicht opgelucht komen we om 13:30 uur weer aan in Nieuw Roden. Afscheid nemen van iedereen, alvast een optie nemen op 2006, vervolgens snel naar huis en bijkomen van deze leuke (denk ik), maar zeker vermoeiende trip naar Zakopane.